به رسم هر سال باید بنویسم ولی نمی‌نویسم.
امسال آدم خوبی نبودم. دنبال خوشی‌های موقت بودم که غم‌ها و دردای عمیقی به جا گذاشت برای من و بقیه. از خودم و دنیا دورتر شدم.
فقط لحظه هایی که حس کردم خوشحالم حتی کوتاه رو می‌نویسم:
نگاه کردن به ستاره های آسمون از سقف ماشین.
راه پله های دانشکده.
بقیه‌شون رو یادم نمیاد اگه بودن :)
همین.